Erfgoed­organisaties proberen vaak zo neutraal mogelijk te zijn. Ze moeten immers bereikbaar — zie ook Bereikbaarheid — zijn voor zoveel mogelijk verschillende erfgoed­gemeenschappen. Als een erfgoed­gemeenschap het gevoel heeft dat de waarden en ideeën van een erfgoedorganisatie niet bij de eigen waarden en ideeën passen, kan dat een toekomstige samenwerking in de weg staan.

Toch zijn er redenen om aan te nemen dat er niet zoiets als 'neutraliteit' bestaat in het erfgoedveld. De keuzes die door erfgoed­professionals als 'neutraal' of 'gewoon' worden gezien, bevoorrechten vaak traditionelere soorten erfgoed — oude gebouwen, musea, etc. — en benadelen andere vormen van erfgoed en minderheden. Onder andere om die reden benadrukt archeoloog en erfgoed­wetenschapper Laurajane Smith dat "Heritage is, as much as anything, a political act". Erfgoed­organisaties moeten zich hier tijdens hun werkzaamheden bewust van zijn.

Gesprekken met andere actoren?

Erfgoed­organisaties en erfgoed­gemeenschappen zijn niet de enige actoren die bij het erfgoed betrokken zijn. Vaak spelen onder andere overheden en commerciële partijen ook een rol. Of erfgoed­organisaties zich moeten mengen in discussies tussen de 'gewone mensen' en andere actoren die iets met het erfgoed willen doen, is een lastige vraag. Vaak worden de erfgoed­organisaties in ieder geval deels betaald door overheden. Hun onafhankelijkheid kan daardoor door de betrokken actoren in twijfel worden getrokken. Tegelijk­ertijd past deelname aan dit soort gesprekken — misschien zelfs aan de kant van de erfgoed­gemeenschappen — mogelijk bij de taak van de erfgoed­organisaties.

Vind jij dat erfgoedprofessionals een rol moeten spelen in gesprekken tussen erfgoedgemeenschappen en overheden?